Mijlpaal van je kindje: Kliederen!

Tekenen kan je het nog niet echt noemen en het zal ook nog wel eventjes duren voordat je kleintje binnen de lijntjes kleurt. Maar dat neemt niet weg dat de eerste krassen van je kleintje in jouw ogen een echt kunstwerk zijn. Omdat de motoriek nog beperkt is, zal het nog wel even bij krassen blijven. Toch zal je versteld staan hoe snel je kindje vorderingen maakt op tekengebied.

Na verloop van tijd zullen er wat bewustere krassen op papier worden gezet. Daarnaast kan je kindje ook vertellen wat er getekend is. Wel pas achteraf, want een dreumes verzint de tekening nog niet van te voren. Het kan zo zijn dat je kindje tegen papa zegt dat er een kat getekend is en dat nog geen uur later tegen mama verteld wordt dat het een hond is. De ene keer kan je kindje het hele blaadje vol krassen en de andere keer is een klein hoekje voldoende om de tekening af te maken.

Kleine kunstenaar

Een dreumes komt er vaak per toeval achter wat tekenen is. Een verloren krijtje op de stoep of de aardbeienjam aan zijn vingers. De kleine ontdekt dat hiermee vormen en kleuren gemaakt kunnen worden. De motoriek ontwikkelt zich zo dat je kindje een potlood of een krijtje kan vasthouden; het experimenteren kan beginnen. In eerste instantie gaat het om het tekenen zelf en niet om het resultaat. Al het gekrabbel, of dit nou gekras is of niet, zijn de eerste kleine stapjes naar het kunnen schrijven. Nog even en je hele huis hangt vol met kunstwerken van je kleine Rembrandt!

Op deze leeftijd kan je kleintje zich nog niet zo lang concentreren. Waarschijnlijk zijn de meeste tekeningen binnen korte tijd al klaar. Ook het verschil tussen het blaadje, de tafel en in het ergste geval de muur (oeps…) is nog moeilijk te maken. Om jezelf een verfbeurt te besparen, zijn afwasbare kleurtjes daarom misschien een goede tip.  
 

Zelfstandig eten

Ongeveer tegelijk met de eerste krassen zal je kindje ook zelfstandig willen gaan eten. Er zit namelijk niet zoveel verschil tussen het vasthouden van een potlood en een lepel. In het begin zorgt het zelf eten voor een hoop geklieder en geknoei, maar hulp is volgens je kindje niet meer nodig! Hoe onhandig dat soms ook is, zelfstandigheid maakt zelfverzekerd en dat is heel erg goed voor de ontwikkeling.

Het moment dat je kleintje zelf met een lepel wil gaan eten, is niet te missen. Zodra er naar de lepel gewezen wordt, er om gevraagd wordt of op een andere manier duidelijk gemaakt wordt dat je kleintje het zelf wil doen, kun je de lepel beter gewoon geven. Laat je kindje in eigen tempo en op eigen manier ontdekken hoe dat werkt: pakken, happen en opeten. Hoe spannend is dat allemaal!
 
Een paar handige tips:

• Een bordje met een hoge rand houdt het eten tegen als je kleintje op zijn manier ‘opschept’ (lees: wegduwt).
• Zorg ervoor dat het bordje blijft staan en niet kan wegschuiven. Hiervoor zijn speciale matjes verkrijgbaar: makkelijk om onder het bordje te zetten!
• Zorg ervoor dat je kleintje het bestek goed kan vasthouden, dus geen lepel die te dik of te dun is.

Eet smakelijk! Bon appétit! Enjoy your meal! Buon appetito!